SW 2 Games ปี 2010 เรากลับไปเยือนถิ่นเก่า

เป็นประจำทุกปีสำหรับกีฬาสีโรงเรียนสตรีวิทยา ๒ ผมรู้จากเืพื่อนชวนๆมา ไม่ผิดหวังจริงๆที่ได้กลับมา เป็นจริงกลับมาหาเพื่อนและดูกีฬาบาสเกตบอลสียูงทอง (แสด) และมาถ่ายรูปเก็บไว้ธรรมดา การไปครั้งนี้ถือเป็นครั้งแรกหลังจากที่พบได้จบการศึกษาจากที่นี้ไป ถ้าเพื่อนไม่บอกผมอาจจะอดได้เจอเพื่อนตอนเรียนมัธยมอีก เจอกันอีกทีก็นานเลย หลายคนๆไปเรียนกันต่างสถาบัน มีอะไรเปลี่ยนแปลงกันบ้างตามภาษาคนเรา โดยเฉพาะผู้หญิง สุดๆอ่ะ เพื่อนเราแต่ละคนจบไปแล้ว ดูดีขึ้นมากเลย

เราไปเรื่องบาสเกตบอลกีฬาสีเลยดีกว่า เกมส์รอบรองชนะเลิศ นนทรี กับ ยูงทอง เกมส์นี้รุนแรงมาก เหมือนจะมีเรื่องกันอยู่แล้ว แต่สปิริตนักกีฬา เอาแค่ในเกมส์พอ ตัวทีมนนทรีมีการเล่นเกมส์ีั มีเบอร์8 ดังค์ได้ด้วย เห็นตอนฝึกซ้อม ส่วนยูงทองมีจิ๋วแต่แจ่ว เบอร์ 5 เอิร์ท สูงไม่ถึง170 กระโดดจับห่วงได้ แล้วดึงลงมาแล้วก็ปล่อย เห็นโชว์ตอนหมดครึ่งแรก เป็นกีฬาที่โชว์กันมากกว่า แต้มไม่ได้เยอะมากเท่าไหร่ คล้ายand-1 ผสม NBA มันเป็นการทดสอบสภาวะจิตใจภายใต้แรงกดดันจากคนหมู่มากจริงๆนะ เป็นเราก็คงลำบากเหมือนกัน สุดท้าย ยูงทองพ่ายไป ยูงทองเสียเปรียบด้านผู้เล่นอย่างเห็นได้ชัดเลย ยอมให้เข้าไป ตอนผมเรียนมัธยมปลาย3ปี ผมอยู่ยูงทอง บาสเกตบอลกีฬาสีเป็นแชมป์เหรียญทอง3ปีซ้อน พอออกไปหมดยุคเลยเป็นอย่างที่เห็น กาลเวลาเปลี่ยนไปครับ

(เอิร์ทยิงลูกโทษ Spud Webb เมืองไทย)

พูดถึงการกลับมาเบือนครั้งนี้ทำให้ผมนึกถึงเรื่องราวเก่าๆมากมาย เรื่องราวประทับใจสมัยเรียนที่นี้อีกครั้ง

ผมยังเคยว่าเลยนะว่าคนที่เรียนจบไปแล้วกลับมา จะมาโชว์ว่าเราเรียนที่ไหน แต่จริงๆแล้วไม่ใช่เลย เพื่อน้ท่านั้นคำเดียวเลย บรรยายหมดทุกอย่างเลย ตอนเวลาเรียนที่นี้อยากจบ เพราะจบไปแล้วอยากมาอยู่ที่นี้เป็นแบบนี้ล่ะครับ คนเรา ไม่มีอะไรแน่นอน ที่สังเกตได้พอเพื่อนขึ้นระดับมหาวิทยาลัย จะสวยหล่อขึ้น แล้วยังมีอีกที่เปลี่ยนคือโทรศัพท์มือถือ Blackberryกันเต็มเลย มันรู้มันจบแล้วเอาเงินมาจากไหนกัน

(ฺฺBBมาถ่ายรูปกันใหญ่)

หรือบางคนก็ใช้iPod Touch 4th Generation มาเห็นบอกซื้อมา9พันบาท ผมว่าถ้าโทรได้ก็เป็นiPhoneไปเลย ขาดคุณสมบัติโทรศัพท์แต่ราคาห่างกันพอสมควรเลย ผมลองจับแล้วก็ดีนะครับ มีกล้องหน้าหลังถ่ายรูปself portrait ได้มันส์เลยสำหรับผู้หญิงที่ชอบถ่ายรูปแนวนี้

รู้สึกงานครั้งนี้ของกินขายน้อยมากกว่าปีที่แล้ว พื้นที่ก็โล่งอย่างเห็นได้ชัด ต้นไม้หายไปไหนหมดแม้แต่พุ่มต้นไม้ คือพอผมจบไป เปลี่ยนไปเยอะพอสมควร งานกีฬาสีตอนผมเรียนมีร้านข้างนอกเอาอาหารมาขายกัน มีคูปองแจกให้นักเรียนได้ซื้อไปกิน ไม่ต้องเสียเงินค่าอาหารเป็นการเลี้ยงนักเรียน 6ปีก็แบบนี้ตลอด พอเราจบน่าเสียดายแทนรุ่นน้องเหมือนกัน แต่เราไม่ได้ว่าใครนะครับ กาลเวลาเปลี่ยนไป วันนี้เพื่อนมากันเยอะพอสมควรเกือบครบ บางคนที่ไม่มาเ้พราะเรียนต่างจังหวัดบ้าง หรือไม่ก็ไม่ทราบเรื่อง หรือติดเรียนที่ไม่สามารถเข้าร่วมงานได้ น่าเสียดายจริงๆ บางคนก็ไปต่างประเทศ ญี่ปุ่นบ้าง จีนบ้าง

สังเกตได้อย่างหนึ่ง เพื่อนที่ผมช่วยเหลือเรื่องงาน ตอนนี้มันไปได้ดีกันหมด เหลือผมคนเดียว เป็นจริงผมไม่น้อยใจหรอก เป็นเรื่องธรรมดา เพื่อนบางคนบอกให้ผมเลิกนะนิสัยแบบนี้ ช่วยเพื่อนเนี่ย แต่เห็นไปเรียนมหาวิทยาลัยเอกชนทั้งนั้นเลย ค่าเทอมแพงน่าดู แล้วเรื่องเกรดเฉลี่ยก็ดีขึ้นมากแต่ละคน หลังจากถามๆกันดู บางคนตอนเรียนมัธยมได้ เกรด 2นิดๆ พอขึ้นไประดับมหาวิทยาลัย ได้ 3 บ้าง หรือ 2.5 ขึ้นไป เราก็ดีใจด้วย บางคนตอนเรียนมัธยมได้เกรดเกือบ3 พอไปเรียนมหาวิทยาลัย กลับร่วงเพราะเรียนยาก เห็นบอกมาแบบนี้นะ

ก่อนจบเรื่องราวนี้เป็นจริงผมมีเรื่องราวให้เขียนออกมาอีกมาก แต่ไม่หมดจริงๆมันเยอะจนบรรยายไม่ถูกเรื่องแบบนี้ แต่แปลกอย่างเวลาผมถ่ายรูปคู่หรือปกติผมจับได้นะว่ายิ้มมาแต่พอภาพออกมาแล้ว ภาพยังกะถ่ายบัตรประชาชนเลย ดูภาพเลยครับ

ผมกับ เบล ดูรูปอย่างกะถ่ายบัตรประชาชน ผมสูงขึ้นหรือเปล่า เธอจึงไปยืนขึ้นข้างบน

ผมกับ เบส รูปนี้ใช้Flashด้วยกลางวันแท้ๆเลย รู้สึกว่าFจะ5.6นะ

ที่หลังต้องสังเกตดีๆว่าค่าที่ตอนกดชัตเตอร์ัมันตั้งไว้ยังไง อย่ารีบถ่ายภาพจะออกมาเป็นแบบนี้ พอแล้วกลับเนื้อหาในส่วนนี้ ห่างมีเรื่องราวใหม่ๆมาแบ่งปันกันอีก ก็ติดตามกันได้นะครับ ขอบคุณที่อ่านครับ @NeoPanich