บอกไว้ก่อนเลยครับ ตรงนี้เป็นความรู้สึกส่วนตัวล้วนๆ เริ่มแรกสิ่งที่ทำให้ผมอยากถ่ายรูปPortrait (Pretty) ผมเริ่มไปงานเกมส์TGS2008 ตอนนี้ไปกับครอบครัวแล้วไปดูเกมส์เนี่ยล่ะ แต่มีสิ่งที่สะดุุดความสนใจทำให้เปลี่ยนจากเกมส์เมื่อก่อนผมบ้าเกมส์มากๆ พอเจอพี่ๆพริตตี้เข้าไปเปลี่ยนใจเลย ไหนลองมาถ่ายรูปดูสิ เริ่มแรกไม่มีกล้องก็ไปลองหยิบกล้องของน้า ตอนนั้นจำได้เป็นNikon Coolpix รุ่นอะไรจำไม่ได้ Compact มาลองและไปถ่ายเลยงานแรกที่ผมเริ่มถ่ายคงไป BIG Festival 2008 2ปีที่แล้ว แต่ไฟล์ภาพตอนนี้หายไปไหนไ่ม่รู้ เคยอัพลงMultiplyด้วย ผมยังจำภาพที่เคยถ่ายได้ลองมาเปรียบเทียบตอนนี้ มันห่างกันมาก
เราก็ลองเรียนรู้จากภาพที่คนอื่นเขาถ่ายมา ช่วงปีแรกๆที่ถ่ายมา ความรู้ไม่มีเลย แค่กดshutterอย่างเดียวเอง กดใ่สflashตั้งแบบAutoอย่างเดียวเลย พอผ่านไป2-3งาน เริ่มคิดได้ และได้เปลี่ยนกล้องเป็นSony DSC-P72 น้ายกให้ เราิเริ่มที่จะปรับเป็นโหมดManual แต่ปรับได้ไม่มาก รู้จักเล็งมุม eye contact (พี่ยู @iamNooYu แนะนำตอนมาเราโพส์ภาพงานBIG Fest2009 ในMultiply)
การถ่ายภาพผมก็ได้เรียนรู้จากผู้ใหญ่เสียมากกว่า ฟังคำแนะนำพูดคุยกัน Multiplyมีส่วนช่วยผมเยอะเหมือนกัน พูดถึงงานที่เคยไปถ่ายมาส่วนใหญ่จะเป็นงานที่เราได้ผลประโยชน์เสียมากกว่า งานเกมส์แน่นอน BIG Festival 2008-2010 Thailand Game Show 2009-2010 31st Bangkok International Motor Show ประมาณนี้ล่ะครับ
แต่ผมจะเสียเปรียบอย่างหนึ่งเวลาผมไปถ่ายรูป ผมเป็นกล้องcompactตัวเล็กๆ พริตตี้ทั้งหลายจะไม่ค่อยให้ความสนใจ (ส่วนน้อยนะ) เวลาถ่ายรูปใหม่จะช้าเพระเราถ่ายจะใช้Flashไปด้วย ทำให้เวลากลับเข้ามาถ่ายใหม่ใช้เวลาสัก5-6วินาที บางครั้งพริตตี้ก็พักแล้ว ถ้าเจอพริตตี้ใจดีหน่อยก็สบาย ถ้าให้ดีผมคงต้องฝีกฝนให้มากกว่านี้ พริตตี้เราก็รู้จักนะแต่พวกเขาไม่รู้จักเรา ส่วนตากล้องรู้จักพูดคุยก็มีบ้าง
พูดถึงคนทำงานพริตตี้งานหนึ่งเพิ่งผ่านมาร้อนๆเลย BIG Fest2010 มีคนหนึ่งทำบูธSF แจกโปสเตอร์ เราเดินผ่านหลายรอบนะ ทำหน้าแบบไม่อยากทำ ความรู้สึกของเขาประมาณว่า ทำไมฉันต้องทำงานแจกของให้กับพวกเกรียนๆแบบนี้ด้วย ทำไมฉันต้องโดนรุมสาดFlashใส่หน้า ถ่าฉันไม่ใส่contact Lens ฉันคงตาบอดไปนานแล้วประมาณนี้ ฝากไว้แค่นี้ล่ะกันครับ "ถ่ายรูป ถ่ายด้วยใจ ถ่ายยังไงก็สวย"
มีเรื่องใหม่ๆจะมาเล่าให้ฟังอีกครับล่ะกัน
No comments:
Post a Comment